استيك اسيد يكي از قديمي ترين ماده هايي است كه بشر كشف كرده زيرا در دوران باستان انسان ها هنگام تهيه شراب از فرايند تخمير به وجود سركه پي برده بودند.

فيلسوف يوناني تئوفاراستوس در قرن 3 پيش از ميلاد واكنش بين كربنات سرب و زاج هاي سبز ايجاده از نمك هاي مس و ستات مس را توسط واكنش بين سركه و توليد رنگدانه ها را شرح داد.

نگهداري و راهنماي استفاده از اسيد استيك

هنگام تماس با اسيد استيك از لباسهاي محافظ و مقاوم در برابر نفوذ اسيد استفاده كنيد. در جايي كه اسيد استيك نگهداري مي شود بايد تمام منابع احتراق مانند سيگار كشيدن، جرقه يا شعله آتش از آنجا دور شوند. از ورود اسيد استيك به آبراه، فاضلاب، زيرزمين يا مناطق محبوس جلوگيري كنيد. براي از بين بردن بخار اسيد استيك ميتوان از كف مخصوص، خاك، شن و يا مواد غير قابل احتراق استفاده كرد. براي جمع آوري مواد جذب شده از ابزارهاي تميز و غير جوش استفاده كنيد. اسيد استيك را بايد جدا از مواد غذايي و خوراكي، اكساينده ها، اسيدها و بازهاي قوي و در ظروف مخصوص با درب محكم در مكاني خشك با تهويه مناسب نگهداري شود.

در زمان قديم روميان باستان شراب هاي خود را در قدح هاي سربي نگه ميداشتند كه شراب شيريني به اسم sapaتوليد ميشد كه طعم شيرين شراب ناشي از استات سرب بوده است كه امروزه دانشمندان مرگ زودرس بسياري از اشراف رومي را مصرف همين نوع شراب و وجود استات سرب آن ميدانند.

نخستين بار دانشمندان عصر رنسانس استيك اسيد گلايسيال را از تقطير خشك استات هاي فلزي تهيه كردند و در سال 1847 همون كولب شيمدان آلماني اسيد استيك را از مواد معدني سنتز كرد.

استيك اسيد در حالت خالص و بدون آب، به نام اسيد استيك يخي نيز معروف و يك مايع بي رنگ و جاذب رطوبت است كه دردماي كمتر از ۱۶.۷ درجه سانتي گراد به يك جامد بلوري بدون رنگ تبديل مي شود. اسيد استيك يك واكنش گر شيميايي مهم و در صنعت نيز به عنوان يك ماده شيميايي حائز اهميت است كه براي توليد الياف مصنوعي و ديگر مواد پليمري مانند پلي اتيلن ترفتالات مورد استفاده در بطريهاي نوشابه كاربرد دارد. اسيد استيك مايع يك حلال آب دوست (قطبي) پروتون دار شبيه به اتانول و آب است.

خريد اسيد استيك

همه چيز درباره ي روان درماني